Aktualności

Problem dotyczy również chrześcijan. Szczepienia – wybór czy przymus pośredni

Od czasu wprowadzenia możliwości szczepienia pojawiły się kontrowersje związane przyjmowaniem szczepionek. Ludzie boją się możliwych skutków ubocznych i niekoniecznie są przekonani do przyjęcia szczepionki. Rząd zapewnia Polaków o tym, że szczepienia nie będą obowiązkowe i każdy będzie mógł podjąć samodzielną decyzję w tej sprawie. Jednak z drugiej strony zaczynają się pojawiać obietnice przywilejów dla osób zaszczepionych i zakazy dla osób nie zaszczepionych.

Ludzie, którzy nie zdecydują się zaszczepić zostaną pozbawieni niektórych praw, m.in. nie bedą mogli podjąć pracy w domach pomocy społecznej bez dodatkowych testów diagnostycznych, bez tych testów nie będą mogli również korzystać ze świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Takie osoby będzie dotyczyć limit do pięciu osób biorących udział w spotkaniach towarzyskich, oprócz osób zaszczepionych (nie wlicza się do niego osoby organizującej imprezę lub spotkanie oraz osób wspólnie z nią zamieszkujących lub gospodarujących). Szczepienia nie mogą być obowiązkowe, ponieważ byłoby to sprzeczne z rezolucją Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy opublikowanej w dniu 27 stycznia 2021 r. (2361) zatytułowanej „Covid 19 vaccines: ethical, legal and practical considerations” według której obywatele mają być informowani o tym, że szczepienia nie są obowiązkowe i, że nikt nie jest pod presją polityczną, społeczną lub inną, aby się zaszczepić oraz, że osoby które się nie zaszczepią nie mogą być za to dyskryminowane.

Prawo polskie daje gwarancję pacjentowi prawa do wyrażenia zgody na udzielenie określonych świadczeń zdrowotnych lub ich odmowy (art. 15 i nast. ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta oraz art. 32, 33 i 35 ustawy o zawodzie lekarza stanowią iż pacjent ma prawo do wyrażenia zgody na udzielenie określonych świadczeń zdrowotnych lub ich odmowy). Kodeks karny stanowi natomiast, że wykonanie zabiegu bez zgody pacjenta zagrożone jest karą pozbawienia wolności do lat dwóch. W Konwencji Rady Europejskiej o ochronie praw człowieka i godności istoty ludzkiej znajdziemy zapis mówiący o tym, że „Nie można przeprowadzić interwencji medycznej bez swobodnej i świadomej zgody osoby zainteresowanej. Przed dokonaniem interwencji osoba zainteresowana otrzyma odpowiednie informacje o celu i naturze interwencji, jak również jej konsekwencjach i ryzyku. Osoba zainteresowana może w każdej chwili swobodnie wycofać zgodę.”

Ze względu na prawo obowiązujące w Polsce nikt nie może zostać zmuszony do przyjęcia szczepień. Warto o tym pamiętać jeśli pracodawca będzie stawiał ultimatum dotyczące przyjęcia szczepionki. Można powołać się wtedy na stanowisko Państwowej Inspekcji Pracy, która wyraźnie zaznacza, że „niedopuszczalne pozostaje zmuszanie pracowników lub osób wykonujących czynności na podstawie umów cywilnoprawnych (bezpośrednio czy też pośrednio) do poddania się szczepieniu przeciw COVID-19 przez pracodawcę, czy też przełożonego”. Jeśli Twój przełożony grozi Ci utratą posady w przypadku niezaszczepienia – możesz napisać do niego pismo z żądaniem podania szczegółowej podstawy prawnej. Następnie możesz skierować skargę do sądu pracy o mobbing. Jeżeli ktoś próbuje zmusić Cię do przyjęcia szczepionki możesz powołać się na konieczność wykluczenia przeciwwskazań do szczepienia, np. Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancje pomocniczą.

Rząd zapewnia, że szczepienie będzie osobistym wyborem każdej osoby. Ale czy na pewno? Jeśli osoby niezaszczepione będą miały coraz bardziej ograniczone prawa i zaszczepienie się będzie koniecznością do funkcjonowania zgodnie z panującymi podstawowymi prawami człowieka, to czy wtedy nie będziemy mieli do czynienia z przymusem pośrednim?

Autor materiału: Marta Tocka –wolontariusz COPChr

Źródło: https://stopnop.com.pl/pomoc