Przemoc wobec chrześcijan stale rośnie
Przemoc wobec chrześcijan stale rośnie
Międzynarodowy Dzień Upamiętniający Ofiary Aktów Przemocy ze Względu na Religię lub Wyznanie
W licznych rejonach świata dotkniętych konfliktami to członkowie mniejszości są szczególnie narażeni na przemoc i stają się celem ataków. Według raportu Pew Research Center1 chrześcijanie, jako najczęściej atakowana społeczność religijna na świecie, doświadczają coraz większej przemocy ze względu na swoją wiarę. Międzynarodowy Dzień Upamiętniający Ofiary Aktów Przemocy ze Względu na Religię lub Wyznanie jest okazją do poznania wielu historii współcześnie żyjących ofiar prześladowań.
17 maja 2023, Ariful* (imię zmienione ze względów bezpieczeństwa), ośmioletni chłopiec z Dhaki w Bangladeszu, trafił do szpitala z poważnymi poparzeniami. Jego rodzice, którzy porzucili islam dla chrześcijaństwa byli w pracy, gdy sąsiedzi wdarli się do domu, aby eksmitować całą rodzinę. Na miejscu zastali jednak tylko Arifula, któremu oblali głowę wrzątkiem. Chłopiec spędził 10 dni na leczeniu i doznał poważnej traumy. Jego ojciec zgłosił sprawę na policję, jednak władze nie podjęły żadnych działań.
16 czerwca 2023, w Ugandzie, uzbrojona grupa z islamskiej organizacji Allied Democratic Forces (ADF) napadła na akademiki szkoły Lhubiriha w Mpondwe na zachodzie kraju. Napastnicy brutalnie zabili 37 uczniów i czterech mieszkańców wioski.
W Kolumbii chrześcijanie od dziesięcioleci znajdują się pomiędzy różnymi walczącymi ze sobą frakcjami i wrogimi organizacjami zbrojnymi. Księża, pastorzy i świeccy liderzy lokalni, którzy przeciwstawiają się grupom przestępczym są zastraszani a nawet brutalnie atakowani lub mordowani. Jose*, syn pastora w słabo rozwiniętym gospodarczo regionie Arauca w północno-wschodniej Kolumbii, wyjaśnia: „Dziecko dorastające w regionie Arauca jest bezpośrednio narażone na konflikty. Zagrożenie rekrutacją do nielegalnej grupy przestępczej jest wszechobecne. Na ulicy młody człowiek nieustannie styka się z bronią i przemocą. Łatwo znaleźć się w samym środku wojny”.
W północno-wschodnich Indiach w stanie Manipur przy granicy z Mjanmą od prawie 3 miesięcy trwają gwałtowne starcia, wynikające z napięć między grupą etniczną Meitei, głównie hinduistyczną, a mniejszością Kuki-Zomi, której większość stanowią chrześcijanie. Napięcia, które narastały od dziesięcioleci, nasiliły się po tym, jak prohinduistyczny rząd Manipuru zdecydował się przyznać Meitei dodatkowe ziemie i przywileje. Konsekwencją tego było pozbawienie mniejszości Kuki-Zomi ziem ich przodków. Chrześcijanie oraz chrześcijańskie kościoły i instytucje stały się celem ataków. Tylko po pierwszym miesiącu zamieszek zginęło 60 chrześcijan, 35 000 musiało opuścić swoje domy i uciekać, a 397 kościołów i 6 chrześcijańskich instytucji zostało zniszczonych.
Stały wzrost przemocy
Globalnie, przemoc wobec chrześcijan od lat stale rośnie. W Światowym Indeksie Prześladowań (ŚIP), publikowanym przez Open Doors, międzynarodową organizację pomocową dla prześladowanych chrześcijan, można zaobserwować stały wzrost prześladowań, wyrażony w zwiększającej się liczbie punktów przyznawanych za występujące akty przemocy wobec chrześcijan. Od kilku lat tyglem brutalnych ataków jest Afryka Subsaharyjska, na czele z Nigerią, w której ginie za wiarę najwięcej chrześcijan (w ŚIP 2023 to 5 014 udokumentowanych przypadków). Przemoc, głównie ze strony islamskich grup terrorystycznych, już dawno rozprzestrzeniła się na cały kontynent, począwszy od Sahelu i dorzecza jeziora Czad, które są terroryzowane przez Boko Haram, wschodnie wybrzeże Afryki aż po Mozambik.
Kamerun, w którym większość stanowią chrześcijanie (ponad 60%), od kilku lat doświadcza brutalnych ataków terrorystów z Boko Haram na chrześcijańskie wioski na dalekiej północy. W aktualnym rankingu Światowego Indeksu Prześladowań Open Doors Kamerun zajmuje 3. miejsce pod względem aktów przemocy wobec chrześcijan (45. miejsce w rankingu ŚIP 2023). Podczas gdy na południu kraju i w rejonach przybrzeżnych panuje bezpieczeństwo i stabilność, mieszkańcy północnego Kamerunu doświadczają ciągłej przemocy. W górzystych regionach na dalekiej północy chrześcijańscy mieszkańcy opuszczają swoje wioski każdego wieczoru przed zmierzchem, wycofują się do buszu i w góry, by spędzić noc w ukryciu. Dopiero następnego ranka, po wschodzie słońca wracają do pracy. Marie Olinga, wykładowczyni uniwersytecka zaangażowana w towarzyszenie ofiarom przemocy, relacjonuje: „Całkiem niedawno, w połowie lipca, pewien mężczyzna nie zdążył na czas opuścić swojego domu. Jego żona poszła już z dziećmi szukać miejsca, w którym mogłaby się ukryć na noc. On natomiast został zaskoczony i okrutnie zamordowany przez terrorystów z Boko Haram, a cały jego dobytek rozgrabiony i zniszczony. Ludzie żyją tam w ciągłym poczuciu zagrożenia”.
Wiele osób próbuje opuścić tę okolicę, ale nie są zbyt przyjaźnie przyjmowani w innych rejonach. Niektórzy zostają, ponieważ nie mają rodziny, do której mogliby się udać, lub zostają, ponieważ mają nadzieję, że ich dzieci, porwane przez islamskich terrorystów, pewnego dnia powrócą. „Jeśli odmówisz przejścia na islam, porwą twoje dzieci. Zostaną one siłą nawrócone, a następnie odesłane z powrotem, aby zabić ojca i matkę, jeśli ci nadal będą odmawiać przejścia na islam. Dziewczynki są przymusowo wydawane za mąż za terrorystów”, relacjonuje te dramatyczne warunki życia Marie Olinga.
Niszczycielskie konsekwencje dla społeczeństwa
Spirala przemocy trwa a ciągła niepewność i groźby mają wpływ nie tylko na całe społeczeństwo, ale też na przyszłe pokolenia. Dzieci dorastające w takich przemocowych warunkach nie znają innej rzeczywistości. Młodzi ludzie często nie otrzymują wykształcenia z powodu niestabilnego systemu edukacji, co w konsekwencji rzutuje na całą ich przyszłość. To poczucie braku przyszłości I beznadziei sprawia, że stają się podatni na próby zwerbowania ich przemocą lub podstępem do grup przestępczych. Jakakolwiek infrastruktura czy struktury społeczne nie są w stanie funkcjonować, gdy członkowie lokalnej społeczności są zmuszeni do nieustannej walki o przetrwanie.
Kościoły również tracą możliwość pełnienia roli budowania społeczności lokalnej i nadawania jej poczucia sensu duchowego, jeśli nie są w stanie zapewnić bezpieczeństwa ani umacniać nadziei. Nie jest łatwo spotykać się we wspólnocie wierzących, gdy budynki kościelne są niszczone. W wielu przypadkach duchowni są zabijani lub muszą opuszczać swoje kościoły i parafie, ponieważ jako liderzy stają się szczególnie celem ataków. W rezultacie chrześcijanie przeżywają swoją wiarę w samotności i często w tajemnicy. Żyją w ciągłej niepewności i strachu przed zdemaskowaniem lub atakiem, tracą wytrwałość i stabilność, tym samym nie będąc już w stanie wnieść żadnego znaczącego wkładu w rozwój społeczeństwa.
„Potrzebujemy zakończenia przemocy, trwałego pokoju, te ataki muszą się skończyć. Ludzie muszą się zebrać i przedstawić swoje pomysły na to, jak skutecznie powstrzymać przemoc. Po prostu nie jest możliwe przeniesienie wszystkich ludzi z obszarów dotkniętych przemocą, aby zapewnić im bezpieczeństwo. Konieczne jest, aby mogli pozostać w swoim miejscu zamieszkania i żyć bezpiecznie”, wyjaśnia Olinga. „Potrzebujemy wspólnego wysiłku, aby przywrócić bezpieczeństwo i stabilność. Musimy wspierać ludzi w przezwyciężaniu traumy i budowaniu wytrwałości oraz nowej nadziei. Robiąc to, musimy ich wspierać, ale też zapewnić żywność i schronienie jako pierwszą pomoc w zaspokajaniu ich podstawowych potrzeb”.
Przemoc przejawia się na różne sposoby
Przemoc to nie tylko bezpośredni atak na życie ofiary. Może przybierać różne formy przemocy fizycznej lub materialnej. Zawsze jednak wiąże się z wyrządzeniem wyraźnie widocznej lub wymiernej szkody. Open Doors odnotowuje stale rosnącą liczbę przypadków przemocy wobec chrześcijan z powodu ich wiary. Są to zabójstwa i pobicia z powodu wiary, ataki na budynki kościelne i inne budynki chrześcijańskie (takie jak szkoły, przychodnie zdrowia itp.), zamykanie kościołów, a także aresztowania, wyroki skazujące i osadzenia w więzieniach lub obozach pracy. Porwania, napaści na tle seksualnym, przymusowe małżeństwa, znęcanie się fizyczne i psychiczne, przymusowe wysiedlenia oraz zniszczone lub splądrowane domy lub firmy to inne przypadki przemocy stosowanej wobec chrześcijan.
To wystarczający powód, by kraje Zachodu nie przymykały oczu. W lipcu tego roku Parlament Europejski2 przyjął pilną rezolucję w sprawie incydentów w Manipurze w Indiach. Wezwał tamtejszy rząd do podjęcia wszelkich niezbędnych środków w celu „natychmiastowego powstrzymania trwającej przemocy na tle etnicznym i religijnym”. Miriam Lexmann, chrześcijańsko-demokratyczna eurodeputowana ze Słowacji, powiedziała: „Unia Europejska nie może przymykać oczu na tę zbrodnię”. Ladislav Ilcic, z Grupy Europejskich Konserwatystów i Reformatorów (ECR) z Chorwacji dodał: „Przesłanie musi być jasne: nie odwrócimy naszych oczu od przemocy i nie odwrócimy się od prześladowanych chrześcijan”3.
W związku z tym Kurt Igler, dyrektor wykonawczy Open Doors Austria, zaapelował: „Z zadowoleniem przyjmujemy i w pełni popieramy rezolucję Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji w Manipurze. Wzywamy jednak wspólnotę państw, aby w równym stopniu spojrzała na Afrykę, Bangladesz czy Koreę Północną. Wzywamy również austriackich polityków i opinię publiczną do wykorzystania Dnia Pamięci ONZ, a w szczególności do zajęcia wyraźnego stanowiska przeciwko przemocy wobec chrześcijan i innych mniejszości religijnych oraz do wywarcia wpływu na rządy i decydentów, tak by pracowali na rzecz pokoju i bezpieczeństwa w swoich krajach”.
Linki zawarte w artykule:
1 https://www.pewforum.org/content/uploads/sites/7/2019/07/Restrictions_X_WEB_7-15_FULL-VERSION-1.pdf
2 printficheglobal.pdf (europa.eu)
3 https://www.idea.de/artikel/eu-appell-an-indien-religioes-motivierter-gewalt-einhalt-gebieten
