Aktualności

Światowy Dzień Chorego

Od ponad 30 lat Kościół katolicki obchodzi 11 lutego każdego roku Światowy Dzień Chorego. Jest to kolejna – obok wielu innych ważnych pomysłów duszpasterskich – niezwykle cenna inicjatywa św. Jana Pawła II. Była ona zarazem papieskim odzewem na zgłaszane od wielu lat z różnych stron prośby i postulaty, aby przynajmniej jeden dzień w roku poświęcić w sposób szczególny tym, którzy cierpią fizycznie czy duchowo i oczekują pomocy i wsparcia.

W odpowiedzi na te głosy Ojciec Święty ustanowił w liście do ówczesnego przewodniczącego Papieskiej Rady Duszpasterstwa Pracowników Służby Zdrowia kard. Fiorenzo Angeliniego z 13 maja 1992 wspomniany Światowy Dzień Chorego.

Obie te daty – napisania listu i samego Dnia – upamiętniają dwa ważne wydarzenia z życia Kościoła katolickiego: 13 maja to wspomnienie 1. objawienia maryjnego w portugalskiej Fátimie (1917), a 11 lutego obchodzimy wspomnienie pierwszego ukazania się Maryi św. Bernardecie Soubirous w Lourdes (1858). Tak więc duchowym natchnieniem chorych i ich opiekunów w tym dniu jest Matka Najświętsza i główne obchody Dnia odbywały się dotychczas w wyznaczonych przez papieża znanych i zasłużonych sanktuariach maryjnych na całym świecie. W 2008 roku Benedykt XVI zarządził, że centralnych dorocznych uroczystości nie będzie, a Dzień ma być obchodzony na szczeblu diecezjalnym i parafialnym. Z drugiej strony przypadająca w tymże roku 150. rocznica objawień w Lourdes tak czy owak ponownie zwracała uwagę opinii publicznej na to francuskie sanktuarium i jego miejsce w katolickim zaangażowaniu na rzecz chorych.

Wróćmy do początków Dnia. W swym liście (z 1992) papież podkreślił, że ustanowienie tego Dnia ma na celu pobudzenie wrażliwości wiernych i całego Kościoła „i w konsekwencji wielu instytucji katolickich, działających na rzecz służby zdrowia oraz społeczności świeckiej, na konieczność zapewnienia jak najlepszej opieki chorym; pomagania chorym w dostrzeżeniu wartości cierpienia na płaszczyźnie ludzkiej, a przede wszystkim na płaszczyźnie nadprzyrodzonej; włączenia w duszpasterstwo służby zdrowia diecezji, wspólnot chrześcijańskich, rodzin zakonnych; popierania coraz bardziej owocnej służby wolontariatu; przypominania o potrzebie duchowej i moralnej formacji pracowników służby zdrowia; ukazywania znaczenia opieki duchowej nad chorymi ze strony kapłanów diecezjalnych i zakonnych, jak również tych wszystkich, którzy żyją i pracują obok cierpiących”.

Papieskie spotkania i inicjatywy na rzecz chorych

Światowy Dzień Chorego nie był jedynym przejawem zainteresowań św. Jana Pawła II ludźmi cierpiącymi i ich problemami, a także tymi, którzy się nimi opiekują. Przypomnijmy tu o jego regularnych spotkaniach z chorymi w czasie niemal każdej z jego licznych podróży apostolskich, przy czym często były to albo oddzielne punkty programu (np. spotkania z chorymi w świątyniach, szpitalach i w innych miejscach), albo odbywały się one w ramach innych punktów, np. w czasie mszy św. chorzy często zajmowali wydzielony sektor w najbliższym sąsiedztwie ołtarza.

Należy też pamiętać, że papież sam gościł kilkakrotnie w szpitalu (niemal zawsze w rzymskiej klinice im. A. Gemellego) jako pacjent: po raz pierwszy trafił tam po zamachu na Placu św. Piotra 13 maja 1981 r., spędzając w klinice najpierw trzy, a nieco później dwa tygodnie. Kolejne pobyty Jana Pawła II w rzymskiej placówce miały miejsce w latach 1992-2005 – łącznie było ich dziewięć.

Poza tym Ojciec Święty ponad 20 razy odwiedzał różne obiekty służby zdrowia Wiecznego Miasta: szpitale, kliniki, instytuty badawcze itp. a także chorych dostojników watykańskich i Kościoła powszechnego, np. kardynałów José Marię Bueno y Monreale (1982), Johna Knoxa (1983), Ugo Polettiego (1985), Carlo Confalonieriego (1986), Władysława Rubina (kilkakrotnie w jego domu), jak również prezydenta Włoch Sandro Pertiniego (1987).

Wizyta w klinice im. Gemellego była zresztą pierwszym w ogóle wyjściem nowo wybranego papieża poza Watykan, jeszcze przed oficjalnym objęciem przezeń urzędu – było to 17 października 1978, a Karol Wojtyła nawiedził wówczas swego ciężko chorego przyjaciela, abp. (późniejszego kardynała) Andrzeja Marię Deskura (1924-2011).

Ponadto 11 lutego 1984 r. Jan Paweł II ogłosił list apostolski „Salvifici doloris” – o chrześcijańskim sensie cierpienia a równo w rok później powołał do życia (motu proprio „Dolentium hominum”) Papieską Komisję Duszpasterstwa Służby Zdrowia. W 1988 r., w wyniku ogólnej reformy Kurii Rzymskiej, przeobraziła się ona w Papieską Radę Duszpasterstwa Pracowników Służby Zdrowia, którą z kolei w ramach kolejnych zmian kurialnych Franciszek włączył w skład ustanowionej przez siebie 1 stycznia 2017 Dykasterii ds. Służby Integralnemu Rozwojowi Ludzkiemu. Kieruje nią od 23 kwietnia 2022 (od 23 grudnia 2021 tymczasowo) amerykański kardynał-jezuita pochodzenia czeskiego Michael Czerny. W jej łonie działa Komisja ds. Pracowników Służby Zdrowia. I wreszcie od 1993 r. obchodzimy w tym samym dniu Światowy Dzień Chorego.

Przebieg dotychczasowych Dni

Zanim przedstawimy pokrótce dotychczasowe Dni, warto przypomnieć o podobnej, tyle że jednorazowej inicjatywie św. Pawła VI. Otóż z datą 16 września 1975 wystosował on do wiernych z całego świata specjalne orędzie na Światowy Dzień Chorego, obchodzony w ramach trwającego wówczas Roku Świętego. Papież zwrócił się przede wszystkim do „cierpiących braci zgromadzonych w bazylice św. Piotra”, serdecznie ich pozdrawiając. Zaznaczył, że kieruje te słowa „nie tylko aby zapewnić ich o naszym upodobaniu «[ożywionym] miłością Chrystusa Jezusa», lecz aby podziękować wam także za wasz głęboki i tym bardziej budzący szacunek udział w Roku Świętym”.

Dotychczasowe Dni miały różny przebieg, ale zawsze włączał się w nie duchowo Ojciec Święty, chociaż formalnie przewodniczył im szef wspomnianej Papieskiej Rady, którym od chwili jej powstania do końca października 1995 r. był kard. F. Angelini, w latach 2009-16 urząd ten sprawował Polak abp Zygmunt Zimowski (1949-2016). Zawsze też papież przygotowuje (z odpowiednim wyprzedzeniem czasowym) okolicznościowe orędzie, będące swego rodzaju programem duszpasterskim Kościoła w tej dziedzinie na dany rok.

Po raz pierwszy Dzień obchodzono w 1993 r. w całym Kościele, zazwyczaj w katedrach jako głównych kościołach poszczególnych diecezji. Na szczeblu centralnym odbyło się to jednocześnie w dwóch miejscach: w Lourdes, gdzie uroczystościom przewodniczył kard. Angelini jako osobisty wysłannik papieża i w bazylice św. Piotra, gdzie Mszy św. przewodniczył ówczesny wikariusz papieski dla diecezji rzymskiej kard. Camillo Ruini. Na zakończenie liturgii w wewnętrznej loggii świątyni ukazał się Ojciec Święty, który kilkanaście godzin wcześniej, w nocy z 10 na 11 lutego powrócił z podróży do Afryki i serdecznie pozdrowił uczestników uroczystości.

W następnych latach obchody centralne odbywały się kolejno: na Jasnej Górze (1994), w Jamusukro (Wybrzeże Kości Słoniowej – Afryka; 1995), Guadalupe (Meksyk – Ameryka Łacińska; 1996), Fátimie (Portugalia; 1997), Loreto (Włochy; 1998), Harissie (Liban; 1999), w Rzymie (2000; był to jednocześnie Jubileusz Chorych i Pracowników Służby Zdrowia w czasie Wielkiego Jubileuszu Roku Świętego), Sydney (2001), Vailankamy (Indie; 2002), w Waszyngtonie (2003), po raz drugi w Lourdes (2004), Jaunde (Kamerun, 2005), Adelaide (Australia, 2006), w Seulu (2007), Lourdes (2008 – po raz trzeci; w 150. rocznicę objawień maryjnych w tym sanktuarium). W 2013 miejscem obchodów centralnych XXI Dnia było główne niemieckie sanktuarium maryjne w Altöttingu (w Bawarii).

Nowością spotkania w Loreto w 1998 było poprzedzenie go kongresem międzynarodowym, poświęconym służbie zdrowia, ściślej – związkom między gospodarką a zdrowiem i jego ochroną. Odtąd taki kongres jest jednym ze stałych punktów centralnych obchodów kolejnych Dni.

Tradycyjnie współorganizatorem Dnia jest Caritas, na szczeblu zarówno ogólnokrajowym, jak i diecezjalnym, przygotowując uroczyste Msze św. i odwiedziny chorych w domach i szpitalach. Na przykład w 2010 roku spotkania z chorymi zorganizowały w Polsce 34 diecezjalne oddziały Caritas. W tym czasie 7130 wolontariuszy, głównie ze Szkolnych Kół Caritas i Centrów Wolontariatu, odwiedzało chore dzieci, starszych i osoby niepełnosprawne w placówkach służby zdrowia i domach. Wspólnie się modlono i rozmawiano, a wolontariusze przekazywali chorym okolicznościowe upominki. W 40 katedrach w naszym kraju odprawiono okolicznościowe Msze święte z udziałem osób chorych, ich bliskich oraz pracowników służby zdrowia i tych, którzy opiekują się chorymi i niepełnosprawnymi.

Kościół a chorzy i służba zdrowia

Dodajmy jeszcze, iż na koniec 2020 Kościół katolicki prowadził na całym świecie ponad 105,6 tys. różnego rodzaju jednostek leczniczych, opiekuńczych i innych placówek służby zdrowia. Są wśród nich 5245 szpitali, mniej więcej równomiernie rozmieszczonych (choć różnie wyposażonych) na wszystkich kontynentach, np. w Afryce jest ich 1418, w obu Amerykach – 1362, w Azji – 1180 i w Europie – 1014, tylko Oceania ma ich 271. Działają 14963 ambulatoria i przychodnie, 532 leprosoria, 15429 (z tego grubo ponad połowa – 8031 – w Europie) domów opieki dla starców, przewlekle chorych, niepełnosprawnych, 9374 sierocińce, 10723 przedszkola i inne podobne ośrodki dla dzieci oraz ponad 49,3 tys. innych placówek (kliniki specjalistyczne, ośrodki rehabilitacyjne, poradnie rodzinne itp.). Nie są to bynajmniej liczby kompletne, gdyż dawniej Papieska Rada, a obecnie Komisja ds. Pracowników Służby Zdrowia, przedstawiając co roku najnowsze dane z tej dziedziny, zawsze zastrzega się, że nie wszystkie episkopaty krajowe nadesłały odpowiednie sprawozdania na ten temat.

Ponadto trzeba pamiętać, że w takiej czy innej formie Kościół jest obecny w dalszych prawie 7,5 tys. szpitali i prawie 15 tys. innych struktur opieki zdrowotnej (głównie chodzi tu o placówki państwowe bądź prywatne, ale nie kościelne, w których pracują np. siostry zakonne lub bonifratrzy). Trzeba wreszcie pamiętać o ok. 1,1 tys. męskich i żeńskich zakonach i zgromadzeniach zakonnych, zajmujących się głównie lub wyłącznie chorymi i lecznictwem.

Tradycja kościelnej troski i opieki nad chorymi i cierpiącymi sięga zresztą pierwszych wieków chrześcijaństwa. Przez całe stulecia Kościół (lub później Kościoły) był w praktyce jedyną instytucją publiczną działającą w lecznictwie i opiece nad chorymi i zdecydowaną większość lekarzy i – mówiąc dzisiejszym językiem – średniego personelu medycznego stanowili ludzie w sutannach i habitach bądź świeccy związani ściśle z Kościołem.

Duszpasterstwo chorych i służby zdrowia

W wielu krajach w ramach miejscowych episkopatów istnieją formalne struktury (komisje, rady lub inne) duszpasterstwa chorych i służby zdrowia. W Polsce tradycje w tej dziedzinie sięgają pierwszej połowy XX wieku, a w formie zorganizowanej duszpasterstwo chorych powstało w 1930 r. we Lwowie. Dziś w naszym kraju stanowią one bardzo rozbudowaną gałąź apostolatu, obejmując zarówno ogólne duszpasterstwo służby zdrowia (oddzielnie lekarzy i średniego personelu medycznego), jak i duszpasterstwa środowiskowe, np. hospicjów, niesłyszących, niewidomych, niepełnosprawnych ruchowo i umysłowo, ale też honorowych dawców krwi itp.

W łonie Konferencji Episkopatu Polski istnieje Zespół ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia, któremu obecnie przewodniczy biskup warszawsko-praski Romuald Kamiński.

W tym kontekście warto przypomnieć postać ks. Michała Rękasa (1895-1964) – kapłana archidiecezji lwowskiej, który przeszczepił do Polski ideę apostolstwo chorych. Zasłużył się on zresztą nie tyko na płaszczyźnie, by tak rzec, organizacyjnej, ale co najmniej w różnym stopniu w wymiarze duchowym. Na przykład na długo przed zmianami wprowadzonymi przez Sobór Watykański II, proponował i starał się wcielać w życie takie „nowinki”, jak zastąpienie terminu „ostatnie namaszczenie” przez sakrament chorych, skrócenie postu eucharystycznego dla chorych (tzn. nie od północy, jak to obowiązywało przed Vaticanum II, ale na godzinę przed Komunią, a w skrajnych przypadkach chorobowych nawet jeszcze bardziej), propagował częstą Komunię św. dla chorych i zezwolenie na odprawianie Mszy św. w ich domach. Zmiany te, dziś powszechnie przyjęte, wprowadził Sobór po 1965 r.

Źródło: https://www.ekai.pl/dzis-swiatowy-dzien-chorego-kosciol-z-cierpiacymi/