Kategorie bazy wiedzy
Profanacja i świętokradztwo w kościele Bractwa Kapłańskiego św. Piusa X we Francji
Z dużym opóźnieniem dotarły do nas informacje na temat profanacji i świętokradztwa, jakie miało miejsce wiosną tego roku we Francji. Donosi o tym czasopismo „Zawsze Wierni” w numerze z lipca-sierpnia 2020 r.
„We wtorek 19 maja po południu w Bergerac w południowo-zachodniej Francji dokonano profanacji w należącym do Bractwa Kapłańskiego św. Piusa X kościele pw. św. Jana Ewangelisty. Korzystając z ponownego otwarcia świątyni po okresie kwarantanny oraz chwilowej nieobecności księdza, złodziej wszedł do kościoła, wyłamał drzwiczki tabernakulum i wyniósł dwa cyboria w których znajdowały się konsekrowane hostie. Konopeum okrywające tabernakulum umieścił z powrotem na swoim miejscu, dlatego miejscowy duszpasterz – ks. Sebastian Gabard FSSPX – zauważył kradzież dopiero wieczorem. Natychmiast powiadomił policję i jeszcze tego samego dnia odprawił Mszę Św. w intencji zadośćuczynienia za profanację.”
Policja pobrała odciski palców i ślady DNA, a do prokuratury zostało złożone zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa. „Nie skradziono żadnego innego przedmiotu. Ten fakt wywołał zdumienie funkcjonariuszy policji – powiedział ks. Gabard.”
Co mogło skłonić złodzieja do kradzieży wyłącznie dwóch cyboriów o względnie niskiej wartości wraz z konsekrowanymi hostiami? Jedno z nich było wykonane ze srebra i przedstawiało znikomą wartość w porównaniu z innymi przedmiotami, po części sporządzonymi z czystego złota, którymi intruz nie był zainteresowany. Z tego powodu podczas wstępnego przesłuchania ks. Gabard wyraził przypuszczenie, że złodziej zamierzał użyć konsekrowanych hostii do świętokradczych rytuałów – lub odsprzedać je z takim przeznaczeniem. Ks. Gabard przyznał również, że nie był to pierwszy przypadek profanacji jego kościoła. W 2017 r. fasada budynku została upstrzona malunkami, a w kolejnym roku oszpecona napisami szkalującymi Bractwo.
Niestety, od kilku lat coraz mocniej wzbiera na Zachodzie fala wandalizmu, który obrał sobie za cel głównie katolickie świątynie, a także cmentarze oraz przydrożne krzyże i figury świętych. Z danych zebranych przez Gatestone Instytute, amerykańską organizację zajmującą się sprawami polityki międzynarodowej, wynika, że rekordowy pod tym względem był ubiegły rok, w którym zanotowano ok. trzech tysięcy aktów profanacji, podpaleń i kradzieży; jedna trzecia z nich miała miejsce we Francji przodującej w tej niechlubnej statystyce. Sprawcy w większości pozostają nieznani.
Okazało się jednak, że w niedzielę 24 maja br. skradzione cyboria zostały odnalezione na zapleczu kościoła. Jedno z naczyń było otwarte, jednak obydwa zawierały konsekrowane hostie. Nie wiadomo, czy sprawca przywłaszczył sobie niektóre z nich. Kolejnego dnia odnaleziono pozostałe skradzione przedmioty.
Zgodnie z prawem kanonicznym znieważenie Najświętszego Sakramentu należy do najcięższych przestępstw. Taki czyn, zgodnie z kanonem 1367 obowiązującego Kodeksu prawa kanonicznego z 1983 r. karany jest ekskomuniką nakładaną na sprawcę. Z takiego grzechu rozgrzeszyć może – i ekskomunikę zdjąć – tylko Stolica Apostolska.
Kan. 1367: „Kto postacie konsekrowane porzuca albo w celu świętokradczym zabiera lub przechowuje, podlega ekskomunice wiążącej mocą samego prawa, zarezerwowanej Stolicy Apostolskiej; duchowny może być ponadto ukarany inną karą, nie wyłączając wydalenia ze stanu duchownego”.
Kan. 1357-§ 1. „Z zachowaniem przepisów kan. 508 i 976 z cenzury ekskomuniki lub interdyktu, wiążącej mocą samego prawa, jeszcze niedeklarowanej, może w zakresie wewnętrznym sakramentalnym zwolnić spowiednik, jeśli penitentowi jest trudno pozostawać w grzechu ciężkim przez czas konieczny do tego, aby zaradził kompetentny przełożony”.
§ 2. Udzielając zwolnienia spowiednik powinien nałożyć na penitenta obowiązek odniesienia się w ciągu miesiąca, pod groźbą ponownego popadnięcia w karę, do kompetentnego przełożonego, bądź do kapłana posiadającego odpowiednie uprawnienia oraz zastosowania się do otrzymanych poleceń. Tymczasem spowiednik powinien nałożyć odpowiednią pokutę i w razie potrzeby nakazać naprawienie zgorszenia i wyrównanie wyrządzonej szkody. Odniesienia może dokonać także spowiednik bez podania nazwiska.
§ 3. Taki sam obowiązek odniesienia się z chwilą wyzdrowienia mają ci, którzy zgodnie z kan. 976 zostali zwolnieni z cenzury wymierzonej lub deklarowanej albo zarezerwowanej Stolicy Apostolskiej.
Zgodnie z paragrafem 1 kanonu 1331 Kodeksu Prawa Kanonicznego ekskomunikowanemu zabrania się:
1° jakiegokolwiek udziału posługiwania w sprawowaniu Ofiary Eucharystycznej lub w jakichkolwiek innych obrzędach kultu;
2° sprawować sakramenty i sakramentalia oraz przyjmować sakramenty;
3° sprawować kościelne urzędy lub posługi albo jakiekolwiek inne zadania, bądź wykonywać akty rządzenia.
„Tak więc ekskomunika w skutkach powoduje przede wszystkim to, że nie można ani sprawować, ani przyjmować jakichkolwiek sakramentów. Ponadto osoba ekskomunikowana m.in. nie może być chrzestnym czy pełnić funkcji świadka podczas bierzmowania.
Aby jednak kara ekskomuniki obowiązywała muszą być spełnione konkretne przesłanki, m.in. odpowiedni wiek, pełna świadomość, wiedza o karalności danego czynu i wolność od przymusu” [1] .
dr hab. Andrzej Szymański, prof. UO
