Sudan

Historia chrześcijaństwa 

Od VI w. rozpoczął się proces chrystianizacji Sudanu. Państwa chrześcijańskie, które zostały utworzone na tym terenie przetrwały do XIII-XV wieku. Współcześnie, zanim Sudan w 1956 r. uzyskał niezależność, krajem rządziły wojskowe reżimy, które swoją władzę opierały na islamskim fundamentalizmie. Podczas dwóch wojen domowych w drugiej połowie XX w. zginęło ok. 2 mln ludzi, a ok. 4 mln opuściło swoje domy.

Przedstawicieli kościelnych przetrzymuje się w więzieniach, wiele kościołów jest niszczonych albo planowane jest ich zniszczenie. Chrześcijanie są masowo prześladowani, zwłaszcza tam, gdzie dochodzi do konfliktu pomiędzy Arabami a etnicznymi Afrykanami oraz na styku relacji muzułmańsko-chrześcijańskich. W miejscach, w których postuluje się o wprowadzenie prawa szariatu pozycja chrześcijan znacznie się pogarsza.

W rejonie Gór Nubijskich tysiące chrześcijan zostało zabitych i wysiedlonych podczas organizowanej przez rząd akcji polegającej na oczyszczaniu regionu z grup mniejszościowych. Wykorzystuje się tutaj przepisy przeciwko bluźnierstwu, aby prześladować osoby wierzące w Jezusa. Za odejście od islamu i przejście na chrześcijaństwo może grozić nawet kara śmierci. Dlatego zazwyczaj osoby nawrócone utrzymują swoją wiarę w tajemnicy. Chrześcijanie nie mówią głośno o swojej wierze, aby nie stać się celem ataków radykalnych grup. Konstytucja tego kraju zakłada pewne prawa dla mniejszości religijnych jednak w praktyce one nie obowiązują.

W 2011 r. w wyniku referendum mieszkańcy Południa postanowili oddzielić się od Północy, co poskutkowało powstaniem nowego państwa – Sudanu Południowego. Ze strony rządu trwa nagonka na chrześcijan, aby opuścili oni kraj i przenieśli się do Sudanu Południowego. Mimo lepszej sytuacji w tym najmłodszym niepodległym państwie to Kościół boryka się tam z wieloma problemami – ubóstwo mieszkańców, zniszczenia powojenne.

Przykłady prześladowań

I 2021 – spalono budynek kościelny należący w Tamboul w stanie Gezira.