Uzbekistan

Historia prześladowań

Państwo Uzbekistan powstało w 1991 r. po rozpadzie Związku Radzieckiego. Pierwszy prezydentem kraju został sekretarz komunistyczny Islom Karimow, który do swojej śmierci (2 września 2016) sprawował władzę w państwie. Prowadził rządy autorytarne, w kraju szerzyła się korupcja, do tego w ostatnich latach nasiliły się ataki na wszystkie grupy religijne. Uzbekistan to państwo świeckie, które promuje islam, jednak w wersji bardzo kontrolowanej. Ofiarami prześladowań najczęściej stają się radykalne ugrupowania islamskie, chrześcijanie oraz Uzbecy, którzy nawrócili się na chrześcijaństwo.

Każda wspólnota religijna musi być zarejestrowana, jednak nie wszystkie otrzymują zgodę na działanie od państwa. Bardzo często na poziomie administracyjnym występują problemy – proces ten jest opóźniany lub kończy się odmową. Najmniej problemów mają rosyjskie kościoły prawosławne. Kościoły są pod stałą obserwacją, niektóre z powodu „braku odpowiednich dokumentów” są zamykane. Zakazana jest działalność ewangelizacyjna oraz katechizacja. Zdarza się, że Biblia czy literatura religijna mogą być poddane konfiskacie. Chrześcijanie, których oskarża się o nawracanie muzułmanów są często bici, torturowani, bądź aresztowani. Konwertyci są prześladowani przez państwo rodzinę oraz społeczności.

Przykłady prześladowań

XII 2020 – w domu Tatyany Achmadijewej i jej sąsiadów przeprowadzono nalot i skonfiskowano materiały religijne. Kobieta została aresztowana, a później ukarana karą grzywny.
II 2019 – kobieta została zamordowana przez swojego męża z powodu wiary w Chrystusa; została zaatakowana na lotnisku (mąż podciął jej gardło), kiedy próbowała opuścić kraj.
VII 2018 – czworo chrześcijan zostało ukaranych po spotkaniu modlitewnym, ponieważ nie mieli specjalnego pozwolenia (jeden z nich trafił do więzienia, reszta otrzymała kary grzywny).
I 2007 – aresztowanie pastora Szestakowa i jego rodziny; pastor otrzymał wyrok 4 lat więzienia, którego działalność (głównie ewangelizacyjna i duszpasterska) miały zagrażać „bezpieczeństwu społecznemu i pokojowi publicznemu”. Cały wyrok spędził w obozie pracy. Jednak jego życiu cały czas zagrażało niebezpieczeństwo, dlatego cała rodzina udała się na Ukrainę (otrzymali status uchodźców), a następnie do USA, gdzie otrzymali azyl.